پژواک خرد کهن در دنیای نو: چرا بازگشت به ادبیات کلاسیک ایران یک ضرورت است؟
در عصر اطلاعات و فناوری، شاید این پرسش مطرح شود که چرا باید به سراغ متون کهن ادبیات کلاسیک ایران رفت؟ پاسخ در گنجینه‌هایی از خرد، هویت و زیبایی نهفته است که همچنان برای انسان امروز، راهگشا و الهام‌بخش هستند. به گزارش ایران نجوا به نقل از پرداد خبر، در میانه هیاهوی زندگی مدرن و
در عصر اطلاعات و فناوری، شاید این پرسش مطرح شود که چرا باید به سراغ متون کهن ادبیات کلاسیک ایران رفت؟ پاسخ در گنجینه‌هایی از خرد، هویت و زیبایی نهفته است که همچنان برای انسان امروز، راهگشا و الهام‌بخش هستند.
به گزارش ایران نجوا به نقل از پرداد خبر، در میانه هیاهوی زندگی مدرن و شتاب سرسام‌آور تغییرات، گاهی نیازمند آنیم که درنگ کنیم، به ریشه‌ها بازگردیم و از چشمه‌سار حکمت و معرفتی بنوشیم که نیاکان ما در طول قرن‌ها برایمان به یادگار گذاشته‌اند. ادبیات کلاسیک ایران، با آثاری سترگ چون شاهنامه فردوسی و دو گوهر گران‌بهای سعدی، گلستان و بوستان، یکی از درخشان‌ترین این سرچشمه‌هاست. این متون، فراتر از ارزش‌های ادبی و تاریخی، حاملان پیام‌هایی جاودان در باب انسانیت، اخلاق، هویت و زندگی اجتماعی هستند که نه تنها غبار زمان بر آن‌ها ننشسته، بلکه در بسیاری از موارد، امروز بیش از هر زمان دیگری می‌توانند راهگشا و پاسخگوی دغدغه‌های انسان معاصر باشند. این مقاله، دعوتی است به سفری دوباره به این گنجینه‌های بی‌بدیل، تا دریابیم چرا و چگونه ادبیات کلاسیک ایران همچنان می‌تواند با ما سخن بگوید و چراغ راه آینده‌مان باشد.
ادبیات کلاسیک ایران: تعریفی از یک میراث جاودان و اهمیت آن در جهان‌بینی ما
ادبیات کلاسیک ایران به آن بخش از میراث غنی و پربار ادبیات فارسی اطلاق می‌شود که در طول قرون متمادی، از دوران‌های کهن و اوایل دوره اسلامی تا نزدیک به دوران معاصر، توسط نوابغ، سخن‌سرایان و اندیشمندان این سرزمین خلق شده و به دلیل برخورداری از ویژگی‌هایی چون ژرفای اندیشه، اصالت فرهنگی، پختگی و کمال هنری، زیبایی‌شناسی بی‌بدیل، زبان فاخر و تأثیرگذاری پایدار و گسترده بر فرهنگ، هنر و ادبیات نسل‌های پس از خود، به عنوان آثار معیار، ماندگار و کلاسیک شناخته شده‌اند. شاهکارهایی چون شاهنامه فردوسی، آثار گران‌سنگ سعدی (گلستان و بوستان)، دیوان شمس و مثنوی معنوی مولانا، غزلیات حافظ و خمسه نظامی، تنها نمونه‌هایی از این اقیانوس بیکران و پرگوهر هستند.
اهمیت این میراث گران‌سنگ و بی‌همتا، تنها در ارزش ادبی، تاریخی و زیبایی‌شناختی آن خلاصه نمی‌شود. ادبیات کلاسیک ایران در واقع به مثابه یک حافظه تاریخی، فرهنگی و هویتی جمعی برای ما ایرانیان و حتی برای جامعه بشری عمل می‌کند که در آن ارزش‌ها، آرمان‌ها، اسطوره‌ها، باورها، تجربیات تاریخی و اجتماعی، و دغدغه‌های وجودی مردمان این سرزمین در طول تاریخ پرفراز و نشیب آن با زبانی هنرمندانه و تأثیرگذار ثبت و ضبط شده است. مطالعه، بررسی و تأمل در این متون ارزشمند، نه تنها به ما در شناخت دقیق‌تر و عمیق‌تر هویت، ریشه‌های فرهنگی و تاریخی‌مان کمک می‌کند، بلکه با ارائه دیدگاه‌های ژرف و انسانی در مورد مسائل بنیادین زندگی، می‌تواند به ما در مواجهه هوشمندانه‌تر و اخلاقی‌تر با چالش‌ها و فرصت‌های زندگی امروز نیز یاری رساند و جهان‌بینی ما را گسترش دهد.
شاهنامه فردوسی: ستون فقرات هویت ملی و حماسه خرد و پایداری
شاهنامه، اثر جاودان، سترگ و بی‌همتای حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، به دلایل متعدد و انکارناپذیری یکی از مهم‌ترین، تأثیرگذارترین و بنیادین‌ترین آثار ادبیات کلاسیک ایران و حتی یکی از برجسته‌ترین شاهکارهای ادبیات حماسی جهان به شمار می‌رود و خواندن، بازخوانی و تأمل در آن در هر عصر و زمانه‌ای یک ضرورت فرهنگی، ملی و انسانی است.
۱. نقش بی‌بدیل و تاریخی در صیانت از زبان فارسی و روایت اسطوره‌های بنیادین ایران
در دورانی بسیار حساس و سرنوشت‌ساز از تاریخ ایران، که زبان شیوای فارسی در معرض آسیب، زوال و حتی فراموشی قرار گرفته بود، فردوسی بزرگ با همتی پولادین، عشقی بیکران به ایران و زبان مادری، و با صرف بیش از سه دهه تلاش خستگی‌ناپذیر و طاقت‌فرسا، توانست با به نظم کشیدن و سامان بخشیدن به داستان‌ها، افسانه‌ها، اسطوره‌ها و تاریخ کهن و باستانی ایران‌زمین، از آغاز آفرینش و دوران پیشدادیان تا پایان شاهنشاهی ساسانیان و ورود اعراب به ایران، نه تنها زبان فاخر و گران‌مایه فارسی را از گزند و آسیب روزگار مصون دارد و آن را برای نسل‌های آینده به بهترین و زیباترین شکل ممکن به یادگار گذارد، بلکه شناسنامه، شجره‌نامه و هویت تاریخی، فرهنگی و ملی یک ملت بزرگ، پرافتخار و کهن را تدوین، تثبیت و جاودانه سازد. بازخوانی شاهنامه، به معنای سفر به اعماق تاریخ پرفراز و نشیب زبان مادری و درک بهتر و عمیق‌تر پیوستگی، استمرار و پویایی فرهنگی ما با گذشته پرافتخار، سرشار از حکمت و آکنده از آموزه‌های نیاکان خردمندمان است. این نقش بی‌بدیل، منحصربه‌فرد و تاریخ‌ساز، شاهنامه را به یکی از استوارترین، درخشان‌ترین و حیاتی‌ترین ستون‌های خیمه رفیع ادبیات کلاسیک ایران و هویت ملی ما تبدیل کرده است.
۲. گنجینه‌ای سرشار از آموزه‌های اخلاقی، پهلوانی، میهن‌پرستی و حکمت عملی
شاهنامه حکیم فردوسی، بسیار فراتر و عمیق‌تر از یک روایت صرفاً حماسی و شرح ماجراهای جنگ‌ها، دلاوری‌ها، پهلوانی‌ها و قهرمانی‌های شخصیت‌های باستان، کتابی است سرشار از حکمت‌های ناب، پندهای حکیمانه، اندرزهای زندگی‌ساز و آموزه‌های عمیق اخلاقی، انسانی و اجتماعی. مفاهیمی بنیادین، جهان‌شمول و همیشگی چون عدالت‌خواهی و مبارزه با ظلم، ستم، بیداد و تبعیض، اهمیت خردورزی، دانش‌اندوزی، تفکر و مشورت در اداره امور کشور و زندگی فردی و اجتماعی، وفاداری به عهد و پیمان و پایبندی به اصول اخلاقی و انسانی، شجاعت، دلاوری، از خودگذشتگی و فداکاری در راه دفاع از حق، حقیقت و مظلوم، جوانمردی، مروت، بخشندگی و دستگیری از ضعیفان و نیازمندان، و از همه مهم‌تر و برجسته‌تر، عشق عمیق، خالصانه، بی‌بدیل و بی‌شائبه به ایران‌زمین و لزوم پاسداری هوشمندانه، آگاهانه و فداکارانه از مرزهای فرهنگی، هویتی، زبانی و جغرافیایی آن، در تمامی داستان‌ها، شخصیت‌ها، روایات و ابیات گوناگون و پرشمار شاهنامه به شیوایی، زیبایی، تأثیرگذاری و هنرمندی هرچه تمام‌تر تنیده، آمیخته و بازتاب یافته‌اند. این درس‌های گران‌سنگ، جاودان و انسان‌ساز برای انسان امروز که با چالش‌های اخلاقی، هویتی، اجتماعی و سیاسی متعددی در زندگی فردی و جمعی خود روبروست، همچنان تازه، زنده، الهام‌بخش، کاربردی، راهگشا و سرنوشت‌ساز هستند.
سعدی شیرازی (گلستان و بوستان): چکیده حکمت، اخلاق و ظرافت‌های زندگی اجتماعی
شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی، خداوندگار سخن پارسی و یکی از تابناک‌ترین چهره‌های ادبیات کلاسیک ایران، با دو اثر جاودان و عالم‌گیر خود، یعنی گلستان و بوستان، نه تنها جایگاهی رفیع، ممتاز و منحصربه‌فرد در تاریخ ادبیات فارسی و جهان کسب کرده است، بلکه به عنوان معلمی دلسوز، روانشناسی ژرف‌نگر، جامعه‌شناسی دقیق و حکیمی فرزانه و انسان‌دوست، راه و رسم یک زندگی سعادتمندانه، اخلاقی، متعادل و معنادار را به انسان‌ها در تمام اعصار و قرون می‌آموزد و چراغ راه آنان در مسیر پرپیچ‌وخم زندگی فردی و اجتماعی می‌شود.
۱. گلستان: شاهکار نثر مسجع، آمیزه‌ای از هنر، طنز و حکمت عملی
گلستان سعدی، با نثر آهنگین، مسجع، موجز، روان، فصیح، بلیغ و در عین حال بسیار قدرتمند، هنرمندانه و زیبای خود، یکی از شاهکارهای بی‌بدیل، بی‌رقیب و تکرارنشدنی زبان و ادب فارسی و حتی یکی از برجسته‌ترین نمونه‌های نثر هنری در ادبیات جهان به شمار می‌رود. سعدی در این کتاب گران‌سنگ، انسان‌ساز و همیشه‌تازه، با بهره‌گیری هوشمندانه، خلاقانه، ظریف و هنرمندانه از حکایات کوتاه، پندآموز، دلنشین، جذاب و اغلب طنزآمیز و کنایه‌دار، عمیق‌ترین، پیچیده‌ترین، ظریف‌ترین و کاربردی‌ترین مفاهیم اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، تربیتی، روانشناختی و انسانی را به شیوه‌ای بسیار روان، قابل فهم، ملموس، جذاب و تأثیرگذار به خواننده خود منتقل می‌کند و او را به تفکر و تأمل وامی‌دارد. هر حکایت گلستان، گویی یک کلاس درس فشرده اما پرمحتوا و کاربردی برای یک زندگی بهتر، متعادل‌تر، اخلاقی‌تر و انسانی‌تر است؛ از آداب صحیح، حکیمانه و سنجیده معاشرت با طبقات مختلف مردم و اهمیت و ضرورت سکوت به‌موقع و سخن به‌جا، سنجیده و مستدل گرفته تا نقد صریح، شجاعانه، هوشمندانه و در عین حال هنرمندانه، ظریف و غیرمستقیم قدرت‌طلبی، ریاکاری، تملق، چاپلوسی، ظلم، بیداد، تبعیض، فساد و نادانی حاکمان و صاحبان قدرت. ادبیات کلاسیک ایران بدون درخشش بی‌مانند، خیره‌کننده و جاودانه گلستان سعدی، بی‌شک یکی از گران‌بهاترین و نایاب‌ترین گوهرهای خود را کم خواهد داشت.
۲. بوستان: منظومه‌ای از فضائل انسانی و نقشه راه کمال اخلاقی
بوستان سعدی، که برخلاف گلستان تماماً به نظم و در قالب مثنوی و در بحر متقارب (هموزن شاهنامه فردوسی) سروده شده است و به همین دلیل گاهی “سعدی‌نامه” نیز خوانده می‌شود، به نوعی مکمل اندیشه‌ها، آموزه‌ها و حکمت‌های مطرح شده در گلستان و همچنین بیانگر آرمان‌شهر اخلاقی، اجتماعی و انسانی مورد نظر و مطلوب سعدی شیرازی است. این کتاب ارزشمند، انسان‌ساز و همیشه‌سبز، که به حق یکی از قله‌های رفیع شعر تعلیمی و اخلاقی در ادبیات کلاسیک ایران و جهان محسوب می‌شود، در ده باب مجزا و با عنواینی پرمعنا و جهت‌دهنده چون “در عدل و تدبیر و رای”، “در احسان و نیکوکاری”، “در عشق و مستی و شور عارفانه”، “در تواضع و فروتنی”، “در رضا و تسلیم در برابر قضای الهی”، “در قناعت و عزت نفس”، “در عالم تربیت و اهمیت آن”، “در شکر بر عافیت و نعمت‌های الهی”، “در توبه و راه صواب و بازگشت به فطرت پاک انسانی” و نهایتاً “در مناجات و ختم کتاب”، به تفصیل و با زبانی شیوا، استوار، روان، دلنشین و سرشار از آرایه‌های ادبی و صنایع بدیع، به بررسی، تبیین و تشریح فضائل و مکارم اخلاقی بنیادین، جهان‌شمول و انسان‌ساز و همچنین ارائه راهکارهای عملی، کاربردی و قابل اجرا برای دستیابی به یک زندگی اخلاقی‌تر، انسانی‌تر، متعادل‌تر، معنادارتر و سعادتمندانه‌تر می‌پردازد. این اثر گران‌سنگ و بی‌بدیل، با داستان‌ها، تمثیل‌ها، حکایات و اندرزهای حکیمانه، ژرف و تأثیرگذار خود، بخش بسیار مهم، اساسی و جدایی‌ناپذیری از غنای فکری، معنوی، اخلاقی و فرهنگی ادبیات کلاسیک ایران را تشکیل می‌دهد و همچنان می‌تواند و باید الهام‌بخش، راهگشا و چراغ راه انسان امروز در مسیر پرپیچ‌وخم زندگی باشد.
چرا بازخوانی و تأمل در شاهکارهای ادبیات کلاسیک ایران در عصر دیجیتال یک انتخاب هوشمندانه و یک ضرورت فرهنگی است؟
در دنیایی که با سرعت سرسام‌آور فناوری‌های نوین و دیجیتال در حال تغییر و تحول است و ارزش‌های مادی گاه بر ارزش‌های معنوی، اخلاقی و انسانی سایه می‌افکنند، رجوع به گنجینه گران‌بهای ادبیات کلاسیک ایران نه تنها یک انتخاب از سر تفنن یا علاقه‌مندی صرف به گذشته، بلکه یک ضرورت فرهنگی، فکری و حتی وجودی است. دلایل متعددی برای این ضرورت انکارناپذیر وجود دارد:
۱. بازیافتن هویت و اتصال به ریشه‌های فرهنگی در جهان متکثر و پرآشوب امروز
در عصر جهانی‌شدن، تبادل سریع و گسترده اطلاعات و فرهنگ‌ها، و گاه احساس بیگانگی و بحران هویت که انسان مدرن با آن دست به گریبان است، شناخت دقیق و ارتباط عمیق با ریشه‌های فرهنگی و هویت ملی، اهمیت و ضرورتی حیاتی و انکارناپذیر پیدا می‌کند. ادبیات کلاسیک ایران به ما کمک می‌کند تا درک عمیق‌تر، دقیق‌تر و همه‌جانبه‌تری از تاریخ پرفراز و نشیب، فرهنگ غنی و چندهزارساله، زبان شیوای فارسی و ارزش‌ها، باورها و آرمان‌هایی که هویت ملی و فرهنگی ما را در طول قرون و اعصار شکل داده‌اند، به دست آوریم و با اعتماد به نفس، آگاهی و بینش بیشتری در دنیای متکثر، پیچیده و گاه پرآشوب امروز حضور یابیم و نقش‌آفرینی کنیم.
چگونه می‌توانیم با گنجینه غنی ادبیات کلاسیک ایران ارتباطی عمیق‌تر، پویاتر و لذت‌بخش‌تر برقرار کنیم؟
برای آنکه مطالعه و بازخوانی شاهکارهای ادبیات کلاسیک ایران برای ما، به خصوص نسل جوان که شاید با زبان و فضای این آثار کمتر مأنوس باشند، به تجربه‌ای لذت‌بخش، مفید، آموزنده و الهام‌بخش تبدیل شود، می‌توان از راهکارها و رویکردهای زیر بهره جست و این مسیر را هموارتر و جذاب‌تر ساخت:
۱. گزینش هوشمندانه و دقیق نسخه‌های معتبر، ویراسته، منقح و همراه با شرح و توضیحات کافی و مناسب
امروزه خوشبختانه بسیاری از شاهکارهای گران‌سنگ و بی‌بدیل ادبیات کلاسیک ایران با تصحیحات دقیق و علمی توسط اساتید برجسته و متخصصان فن، حروفچینی خوانا، مدرن و چشم‌نواز، و همراه با شرح‌ها، معانی واژگان دشوار و کمتر رایج، نکات دستوری و بلاغی کلیدی، و توضیحاتی به زبان ساده، روان و قابل فهم برای مفاهیم پیچیده، انتزاعی یا دور از ذهن خواننده امروزی منتشر می‌شوند که فهم، درک و ارتباط با مطلب را برای خواننده امروزی، حتی با دانش ادبی محدود یا متوسط، بسیار آسان‌تر، سریع‌تر، عمیق‌تر و دلپذیرتر می‌کنند.
نتیجه‌گیری: ادبیات کلاسیک ایران، میراثی زنده، پویا و انسان‌ساز برای ساختن فردایی بهتر و انسانی‌تر
ادبیات کلاسیک ایران تنها مجموعه‌ای از متون کهن، تاریخی و گرد و غبار گرفته متعلق به گذشته یا موضوعی صرفاً برای تحقیقات آکادمیک و دانشگاهی نیست؛ بلکه میراثی زنده، پویا، الهام‌بخش، انسان‌ساز و متعلق به همه ما ایرانیان و حتی به کل جامعه بشری است که می‌تواند همچون آفتابی پرفروغ، درخشان و زندگی‌بخش، مسیر پرپیچ‌وخم، گاه تاریک و پر از چالش زندگی امروز و فردای ما را روشن، گرم، هدایت و معنادار کند. شاهنامه فردوسی، گلستان و بوستان سعدی، مثنوی معنوی و دیوان شمس مولانا، غزلیات حافظ و دیگر شاهکارهای بی‌بدیل، بی‌همتا و جاودانه این دوران طلایی، پرشکوه و تکرارنشدنی، نه تنها پنجره‌ای شفاف، گویا، بی‌واسطه و تمام‌نما به سوی گذشته پرافتخار، فرهنگ غنی و چندهزارساله، اندیشه پویا، خلاق و ژرف، و روح بلندپرواز، جستجوگر و کمال‌گرای ما هستند، بلکه گنجینه‌ای تمام‌نشدنی، بیکران، بی‌بدیل و بی‌همتا از خرد ناب، زیبایی خیره‌کننده، اخلاق متعالی، معنویت ژرف و انسانیت اصیل را به نسل امروز و تمامی نسل‌های آینده هدیه می‌دهند که در هر عصر، زمانه، مکان و فرهنگی ارزشمند، راهگشا، الهام‌بخش، زندگی‌ساز و تعالی‌بخش است.
سوالات متداول (FAQ) در مورد ادبیات کلاسیک ایران
۱. آیا برای درک عمیق و لذت بردن واقعی از شاهکارهای فاخر ادبیات کلاسیک ایران، حتماً نیاز به داشتن تحصیلات عالی و تخصصی در رشته زبان و ادبیات فارسی یا تاریخ و فرهنگ ایران دارم؟
خیر، به هیچ وجه اینگونه نیست و نباید چنین تصوری داشت. اگرچه بدون شک، داشتن تحصیلات تخصصی و آکادمیک در رشته زبان و ادبیات فارسی، تاریخ و فرهنگ ایران، یا سایر حوزه‌های مرتبط می‌تواند به درک برخی ظرایف، پیچیدگی‌های زبانی و ادبی، صنایع بدیع و بیانی، استعارات و کنایات، و همچنین زمینه‌های تاریخی، اجتماعی و فرهنگی شکل‌گیری این آثار کمک شایانی کند و عمق بیشتری به فهم و تحلیل آن‌ها ببخشد، اما برای لذت بردن از پیام‌های انسانی جهان‌شمول، داستان‌های جذاب و پرکشش، شخصیت‌های ماندگار و تأثیرگذار، و حکمت‌های نهفته و آموزنده در بسیاری از شاهکارهای بی‌بدیل ادبیات کلاسیک ایران، کنجکاوی، علاقه، گشودگی ذهن، حوصله، و تمایل به یادگیری، تجربه و تأمل کافی است. بسیاری از آثار بزرگ و نامدار این گنجینه، به خصوص آثاری چون گلستان و بوستان سعدی یا داستان‌های اصلی، روان‌تر و شناخته‌شده‌تر شاهنامه فردوسی، دارای پیام‌های انسانی بسیار روشن، قابل فهم و جهان‌شمول و همچنین روایت‌های بسیار جذاب، دلنشین و پرکششی هستند که برای عموم مردم با هر سطحی از دانش، تحصیلات و پیش‌زمینه فرهنگی قابل فهم، قابل ارتباط، لذت‌بخش و الهام‌بخش هستند. شروع مطالعه با استفاده از نسخه‌های ساده‌شده و روان، یا آثاری که دارای شرح، توضیحات و معانی واژگان کافی و مناسب برای خواننده امروزی هستند، می‌تواند بسیار مفید، موثر و راهگشا باشد و به تدریج علاقه و توانایی شما را برای مطالعه آثار پیچیده‌تر افزایش دهد.
۲. شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی را باید بیشتر به عنوان یک کتاب دقیق و مستند تاریخی که وقایع گذشته ایران را بازگو می‌کند، در نظر گرفت یا یک اثر فاخر، بی‌بدیل و سترگ ادبی، حماسی و اسطوره‌ای با پیام‌های عمیق، چندلایه و ماندگار اخلاقی، فرهنگی و هویتی؟
شاهنامه حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی، در وهله اول و پیش از هر چیز دیگر، یک شاهکار بی‌بدیل، بی‌همتا و تکرارنشدنی ادبی، یک حماسه ملی سترگ، شکوهمند و پر افتخار، و یک گنجینه گران‌بها، نایاب و بیکران از داستان‌ها، افسانه‌ها، و به ویژه اسطوره‌های کهن، بنیادین و هویت‌ساز ایرانی است که بر پایه روایات شفاهی و مکتوب پیش از خود (مانند خدای‌نامک‌ها و سایر منابع تاریخی و اساطیری که امروزه بسیاری از آن‌ها از میان رفته‌اند) و با هنرمندی، خلاقیت و نبوغ منحصربه‌فرد فردوسی بزرگ شکل گرفته و به نظم درآمده است؛ نه یک تاریخ‌نگاری دقیق، علمی، مستند و عینی به معنای امروزی و مدرن کلمه. اگرچه ممکن است رگه‌هایی از واقعیات و رویدادهای تاریخی یا نام‌های پادشاهان و شخصیت‌های واقعی (به خصوص در بخش تاریخی مربوط به دوران اشکانیان و به ویژه ساسانیان) در لابه‌لای داستان‌ها و روایات آن یافت شود و بتوان برخی از آن‌ها را با منابع تاریخی دیگر تطبیق داد، اما هدف اصلی، اساسی و غایی فردوسی از سرودن این اثر عظیم، سترگ و جاودانه، نه تاریخ‌نگاری صرف، وقایع‌نگاری یا ارائه یک گزارش دقیق از گذشته، بلکه حفظ و احیای هویت فرهنگی، ملی و تاریخی ایران‌زمین، پاسداری از زبان شیوای فارسی به عنوان یکی از ارکان اصلی این هویت در یکی از حساس‌ترین، بحرانی‌ترین و سرنوشت‌سازترین مقاطع تاریخی، و انتقال مفاهیم والای پهلوانی، جوانمردی، آزادگی، اخلاق، خردورزی، عدالت‌خواهی، میهن‌دوستی و انسان‌گرایی از طریق روایت هنرمندانه، جذاب و تأثیرگذار این داستان‌های شکوهمند، پرفراز و نشیب، سرشار از حکمت و آکنده از آموزه‌های زندگی‌ساز بوده است. بنابراین، شاهنامه را باید بیشتر و پیشتر به عنوان گنجینه گران‌بهای اساطیر، حماسه ملی و هویت فرهنگی ایران و یکی از درخشان‌ترین، تأثیرگذارترین و ماندگارترین قله‌های رفیع ادبیات کلاسیک ایران و حتی میراث ادبی بشریت نگریست و از آن بهره‌های معنوی، فرهنگی و هویتی برد.
منبع: پرداد خبر
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0